Apozicija

APOZICIJA

Apozicija je dodatak imenici koji na drugi način (pomoću novih podataka) kazuje ono što znači imenica. Službu apozicije obično vrši skup reči u kojem je imenica glavni član. Apozicija je uvek u istom padežu kao i imenica koju određuje. Apozicija se u govoru odvaja pauzom, a u pisanju zarezima.

Apozicija označava isto ono što i subjekat koji ta apozicija bliže određuje. Apozicija je imenička sintagma koja se slaže, kongruira, sa imenicom uz koju stoji.

Beograd, naš glavni grad, nalazi se u centralnoj Srbiji. Miloš, moj najbolji drug, sedi sa mnom u klupi.

Apozitiv označava isto što i apozicija, samo što može biti pridev ili pridevska sintagma koja kongruira sa imenicom, ili imenička sintagma koja ne kongruira sa imenicom.

Primer za apozitiv koji je pridev ili pridevska sintagma koji je kongruentan, slaže se, sa imenicom iz rečenice. Ljiljani, crveni i beli, zamirisali su celu cvećaru.

Primer za apozitiv koji je imenička sintagma koja nije kongruentna sa imenicom iz rečenice. Dete, kose mokre od snega, brzo je ušlo u kuću da se zgreje.

Atribut je dodatak imenici koji kazuje osobinu, pripadnost ili količinu onoga što znači imenica. Atribut odgovara na pitanja: KAKAV? ČIJI? OD ČEGA?... Službu atributa vrše:

☼ pridevi, ☼ imenice, ☼ zamenice i ☼ brojevi,

Imenice koje su u službi atributa obično stoje iza zamenice koju određuju i mogu se zameniti pridevom sa istim značenjem. Primeri imenica u službi atributa: košulja na pruge ► prugasta košulja ogrlica od zlata ► zlatna ogrlica torba učenika ► učenikova torba uže sa broda ► brodsko uže