Jovanvasiljevicc/prevod2

Masovno skladište

U računarstvu, masovna memorija se odnosi na skladištenje velikih količina podataka na način koji je trajan i čitljiv za mašinu. Uopšteno, termin „masovna“ u „masovnoj memoriji“ označava „veliku“ u odnosu na savremene čvrste diskove, ali se takođe koristio da označi „veliku“ u odnosu na veličinu primarne memorije, kao na primer flopi disk na ličnim računarima.^[1]

Uređaji i/ili sistemi koji se opisuju kao masovna memorija uključuju trakovske biblioteke, RAID sisteme i razne vrste računarskih uređaja kao što su čvrsti diskovi (HDD), magnetni trakovi, magneto-optički diskovi, optički diskovi, memorijske kartice i SSD uređaji. Masovna memorija obuhvata uređaje sa medijumima koji se mogu ukloniti i koji su fiksni. Ona ne uključuje memoriju sa slučajnim pristupom (RAM).

Postoje dve široke kategorije masovne memorije: lokalni podaci u uređajima kao što su pametni telefoni ili računari, i korporativni serveri i data centri za oblak. Za lokalno skladištenje, SSD-ovi postepeno zamenjuju HDD-ove. U segmentu mobilnih uređaja, od telefona do laptopova, većina sistema danas je zasnovana na NAND fleš memoriji. Što se tiče preduzeća i data centara, ustanovljeni su nivoi skladištenja koji koriste kombinaciju SSD i HDD uređaja.

Definicija

Pojam „velikih“ količina podataka, naravno, zavisi od vremenskog okvira i tržišnog segmenta, jer se kapacitet uređaja za skladištenje povećao za mnogo redova veličine od početaka računarske tehnologije krajem 1940-ih i nastavlja da raste. Međutim, u bilo kom vremenskom okviru, uobičajeni uređaji za masovnu memoriju su obično mnogo veći i istovremeno mnogo sporiji od uobičajenih primera savremene primarne memorije.

Na konferenciji za računarske tehnologije (FJCC) korišćen je termin „masovna memorija“ za uređaje znatno veće od tadašnjih čvrstih diskova. Slično tome, u analizi iz 1972. masovni memorijski sistemi kao što su Ampex (Terabit Memory) koji koristi video traku, Precision Industries (Unicon 690-212) koji koristi lasere, i International Video (IVC-1000) koji koristi video traku, bili su identifikovani kao uređaji masovne memorije, a u literaturi je najčešća definicija kapaciteta masovne memorije bila „trilion bitova“ (1 terabit). Prva IEEE konferencija o masovnoj memoriji održana je 1974. godine, gde je masovna memorija definisana kao „kapacitet reda veličine 10^12 bitova“ (1 gigabajt). Sredinom 1970-ih IBM je koristio ovaj termin u nazivu IBM 3850 sistema masovne memorije, koji je pružao virtuelne diskove podržane helikalnim magnetnim kasetama, koje su bile sporije od diskova, ali sa većim kapacitetom koji je bio pristupačniji od diskova.

U PC segmentu, termin „masovna memorija“ koristio se za uređaje kao što su flopi diskovi, koji su bili znatno manji od uređaja koji nisu smatrani masovnom memorijom u tržištu velikih računara.

Karakteristike uređaja za masovnu memoriju uključuju:

Održivu brzinu prenosa podataka
Vreme traženja
Troškove
Kapacitet

Mediji za skladištenje

Magnetni diskovi su dominantni medijum za skladištenje u ličnim računarima. Optički diskovi, međutim, skoro isključivo se koriste za distribuciju softvera, muzike i filmova u velikim količinama, zbog niske cene i efikasnosti proizvodnje procesa kalupljenja koji se koristi za proizvodnju DVD-ova i kompakt diskova, kao i skoro univerzalnog prisustva čitača diskova u ličnim računarima i potrošačkim uređajima.

Fleš memorija (posebno NAND fleš) je stekla i nastavlja da zauzima važnu nišu kao zamena za magnetne čvrste diskove u visokoperformansnim korporativnim računarskim sistemima, zbog svoje pouzdanosti koja proizilazi iz nedostatka pokretnih delova i značajno nižeg vremena pristupa u poređenju sa tradicionalnim magnetnim čvrstim diskovima. Fleš memorija je takođe dugo popularna kao prenosiva memorija u vidu USB stikova, gde dominira na tržištu. To je zbog njene pristupačnosti u nižim kapacitetima i dugotrajnosti. Fleš memorija je postala česta i na laptopovima u obliku SSD-ova, iz sličnih razloga kao i u korporativnim okruženjima: visoka otpornost na fizički udar, zbog odsustva pokretnih delova, bolje performanse u odnosu na konvencionalne magnetne diskove, kao i manja težina i potrošnja energije. Fleš memorija je takođe integrisana u mobilne telefone.

Dizajn računarskih arhitektura i operativnih sistema često je diktiran tehnologijom masovne memorije i sabirnicom tog vremena.

Upotreba

Uređaji za masovno skladištenje podataka koji se koriste u desktop i većini serverskih računara obično organizuju svoje podatke u okviru datotečnog sistema. Izbor datotečnog sistema je često važan za maksimiziranje performansi uređaja: opšti datotečni sistemi (poput NTFS i HFS, na primer) obično slabo funkcionišu na sporijim optičkim medijima, kao što su kompakt diskovi.

Neki relacioni baze podataka mogu se postaviti na uređaje za masovno skladištenje bez posrednog datotečnog sistema ili upravljača skladišta. Oracle i MySQL, na primer, mogu direktno čuvati podatke tabela na sirovim blok uređajima.

Na prenosivim medijima, arhivski formati (kao što su tar arhive na magnetnim trakama, koji postavljaju podatke datoteka jedan iza drugog) ponekad se koriste umesto datotečnih sistema jer su prenosiviji i jednostavniji za strimovanje.

U ugrađenim računarima, uobičajeno je mapiranje memorije sadržaja uređaja za masovno skladištenje (obično ROM ili fleš memorije), tako da se njihov sadržaj može obilaziti kao struktura podataka u memoriji ili direktno izvršavati programima.