Sistemski pozivi
уредиUsluge koje operativni sistem može da pruži aplikativnim programima ostvaruju se uz pomoć sistemskih poziva. Program uz pomoć sistemskih poziva komunicira sa jezgrom i pomoć njega dobijaju mogućnost da izvrše osetljive operacije u sistemu. Sistemski pozivi predstavljaju skup funkcija koji omogućavaju povezivanje operativnog sistema sa aplikacijama. Sistemski pozivi su implementirani tako da dozvole samo operacije koje ne mogu biti štetne po računarski sistem. Sistemskim pozivom se jasno definiše koje su dozvoljene operacije kada je odgovarajuća uloga operativnog sistema u pitanju.
Režimi
уредиProcesori savremenih računarskih sistema imaju mogućnost rada u barem dva različita režima:
- Korisničkom (user mod)
- Sistemskom (supervision, kernel mod)
U sistemskom režimu moguće je izvršiti sve instrukcije dok je broj instrukcija koje je dozvoljeno izvršiti u korisničkom režimu redukovan. Instrukcije za operacije poput pristupa ulazno izlaznim uređajima zaštićen delovima memorije itd. moguće je izvršiti samo u sistemskom režimu rada procesora. Aplikativni programi se veći deo vremena izvršavaju u korisničkom režimu, dok je sistemski režim predviđen za posebno osetljive operacije koje izvodi operativni sistem. Pri čemu korišćenje sistemskog poziva prelazi se iz korisničkog u sistemski režim i dalju kontrolu preuzima operativni sistem. Ključni deo operativnog sistema koji reaguje u ovakvim situacijama je jezgro. Svi programi, često uključujući i sistemske programe, koji se nalaze na nivou iznad jezgra rade u korisničkom režimu. Sistemski pozivi koriste jezgro da bi omogućili različite servise operativnog sistema.
Sistemske aktivnosti koje se pokreću sistemskim pozivima poput pristupa hardveru obavljaju se na nivou jezgra odnosno u sistemskom režimu. Zbog osetljivosti posla kojim se jezgro bavi ono se obično učitava u poseban, zaštićeni deo memorije.