Monolitni sistemi
Monolitni sistemi predstavljaju softversku arhitekturu u kojoj su svi delovi aplikacije objedinjeni u jedan jedinstveni entitet. Ovakav sistem uključuje korisnički interfejs, poslovnu logiku i pristup podacima kao jednu celinu, koja se razvija, testira i implementira zajedno.
Karakteristike monolitnih sistema
1. Jedinstven kodni bazen Sav kod aplikacije se nalazi u jednom repozitorijumu, što olakšava integraciju, ali otežava održavanje velikih aplikacija.
2. Tesna povezanost komponenti
Sve komponente sistema su međusobno zavisne, što otežava skaliranje pojedinačnih delova.
3. Jedinstveno implementiranje
Bilo koja izmena u kodu zahteva ponovno implementiranje cele aplikacije.
Prednosti monolitnih sistema
Jednostavna izgradnja i razvoj Monolitni sistemi su jednostavniji za razvoj na početku, jer nema potrebe za upravljanjem višestrukim servisima.
Bolje performanse Komunikacija između komponenti je brza jer se sve odvija unutar jednog procesa.
Lakša testiranja Manje složene strukture čine testiranje i otklanjanje grešaka jednostavnijim.
Nedostaci monolitnih sistema
Ograničena skalabilnost Teško je skalirati samo pojedine delove aplikacije; često je potrebno skalirati ceo sistem.
Složenost održavanja Kako sistem raste, postaje sve teže upravljati velikim kodnim bazenom.
Zavisnost od tehnologije Aplikacija može biti vezana za određenu tehnologiju, što otežava prelazak na savremenije alate.
Monolitni vs. mikroskopski sistemi
Suprotno monolitnim sistemima, mikroskopska arhitektura deli aplikaciju na manje, nezavisne servise. Iako su monolitni sistemi idealni za manje projekte sa ograničenim resursima, moderni zahtevi za skalabilnošću i fleksibilnošću često favorizuju mikroskopski pristup.
Primeri monolitnih sistema
Tradicionalni ERP sistemi Mnogi stariji ERP sistemi, poput SAP-a, počeli su kao monolitne aplikacije.
Sistemi za e-trgovinu Početne verzije platformi kao što je Magento bile su monolitne.
Zaključak
Monolitni sistemi su značajni u istoriji razvoja softvera i i dalje nalaze primenu u određenim situacijama. Međutim, njihova ograničenja često dovode do prelaska na modernije arhitekture, poput mikroskopskih sistema.